Oekraïne won vorig jaar het Eurovisiesongfestival in de Italiaanse stad Turijn. Door de inval van Rusland kan de Oekraïense omroep UA:PBC het Eurovisiesongfestival in mei niet organiseren maar het land zit wel in het DNA van het komende festival. De komende drie dagen blikken we terug op de geschiedenis van het land op het festival.
> 2003: Een matige start
De omroepen van Albanië, Servië & Montenegro, Oekraïne en Wit-Rusland hadden het plan opgevat om op het Eurovisiesongfestival in 2003 te debuteren. 2003 was het laatste jaar dat er geen halve finale was en daarom was er maar plek voor één land. Oekraïne was welkom en de andere drie landen mochten nog een jaartje extra op de bank blijven zitten.
Als allereerste kandidaat die Oekraïne mocht vertegenwoordigen werd er gekozen voor de ex-boxer en populaire zanger Oleksandr Ponomarjov. Samen met een slangenvrouw mocht hij op het podium in Letland Hasta La Vista zingen.
Finale: 14e met 30 punten
> 2004: Het eerste succes
Ook in 2004 koos de Oekraïense omroep zijn kandidaat volledig intern. Een vakjury koos voor Ruslana met haar opzwepend lied Wild Dances. Het werd een daverend succes want Oekraïne kon bij de tweede inzending de overwinning mee naar huis nemen.
Halve Finale: 2e met 256 punten
Finale: 1e met 280 punten
> 2005: Gefaald in eigen land
Ruslana won in 2004 het Eurovisiesongfestival en daardoor was de Oekraïense openbare omroep aanzet voor het Eurovisiesongfestival in 2005 te organiseren. Oekraïne zat toen verwikkeld in een revolutie, de zogenaamde Oranjerevolutie. Dat was volledig merkbaar tijdens de show. Het thema van de show was “Awakening”, een verwijzing naar naar de revolutie. Oranje en groen waren de overwegende kleuren van het festival en de Noren eindigden hun inzending met een oranje vlag. De nationale omroep van Oekraïne organiseerde in 2005 voor de eerste keer een nationale finale. 700 inzendingen werden herleid naar 75 nummers. 15 weken lang namen elke afleveringen vijf artiesten het tegen elkaar op. De winnaar van elke aflevering ging door naar de finale. Naast de vijftien kandidaten werden er ook vier wildcards uitgereikt. De finale vond plaats op 27 februari 2015 met 19 kandidaten. Eén van de kandidaten was de groep Greenjolly met het nummer Razom nas bahato – nas nye podolaty. Niet toevallig kwam de groep met een lied over de Oranjerevolutie en won het ook overtuigend de Oekraïense nationale finale. De EBU stond er echter op dat de tekst van het lied werd aangepast, omdat het te politiek beladen was. In de oorspronkelijke tekst werd onder andere presidentViktor Joesjtsjenko bezongen.
Halve Finale: Geen deelname wegens gastland
Finale: 19e met 30 punten
>2006: Liefde
Na het organiseren van het Eurovisiesongfestival en hun slechtste resultaat ooit op het festival besloot de NTU om opnieuw een nationale finale te organiseren. In 2006 was het geen ellenlange wedstrijd maar één avond met drie kandidaten in een soort van talentenjacht. De finale vond plaats op 11 maart 2006 en zowel de televoters als de jury kozen Tina Karol als winnaar. Zij mocht met het nummer Show me your love Oekraïne vertegenwoordigen in Athene.
Halve Finale: 7e met 146 punten
Finale: 7e met 145 punten
>2007: Opnieuw topfavoriet!
Door het goede resultaat van Tina Karol in 2006 mocht Oekraïne direct aantreden in de grote finale van het Eurovisiesongfesitval in Helsinki maar voor zover het was moest eerst het land een kandidaat te zoeken. De Oekraïense omroep NTU opteerde voor het derde jaar op rij voor het organiseren van een nationale finale. In 2007 namen er zeven kandidaten deel aan de voorronde. De winnaar werd gekozen door een combinatie van jury en televoting. Onder de zeven kandidaten bevond zich de ultrapopulaire Verka Serduchka, een travestiet. Danzing, het winnende nummer dat bol stond van absurditeit, bevatte teksten in vier verschillende talen. De afvaardiging van Serduchka naar het songfestival viel echter niet overal in goede aarde. In Oekraïne ontstonden hier en daar protesten omdat de verschijning van de travestiet door sommigen als controversieel en ordinair werd ervaren. Ook het lied was onderwerp van discussie. In Rusland ontstond verontwaardiging over de in de tekst voorkomende woorden lasha tumbai, dat volgens critici fonetisch bedoeld was als Russia goodbye. Deze kritiek werd echter door Serduchka weggewuifd met de verklaring dat lasha tumbai Mongools zou zijn voor geklopte room. Om dit te onderstrepen werd de oorspronkelijke titel Danzing zelfs voor de duidelijkheid veranderd in Dancing lasha tumbai. Verschillende Mongolen, en later ook de Mongoolse ambassade in Moskou, haastten zich echter om te zeggen dat lasha tumbai in de Mongoolse taal helemaal niet voorkomt. De ophef over het nummer kwam vervolgens tot een hoogtepunt, niet in de laatste plaats in Mongolië zelf. Toch legde het oproer en de publiciteit rond het nummer Vjerka Serdjoetsjka geen windeieren.
Halve Finale: geen deelname, top tien in 2006
Finale: 2e met 235 punten
>2008: Opnieuw net niet
Voor het Eurovisiesongfestival van 2008 in Belgrado koos de nationale omroep van Oekraïne, NTU om de kandidaat intern te selecteren. Voor het nummer werd dan weer beroep gedaan op de kijkers. NTU wou al enkele jaren Ani Lorak naar het songfestival sturen nadat ze tweede werd in de nationale voorronde van 2005. Maar tot grote spijt van de NTU bedankte Ani Lorak voor de eer in 2006 en 2007. In 2008 was het voor de derde keer wel raak voor de omroep. Lorak zong vier nummers tijdens de nationale finale op 23 februari 2008 en er werd beroep gedaan op een vakjury en de kijkers thuis. Het winnende lied werd Shady Lady.
Het Eurovisiesongfestival van Belgrado was het eerste met twee halve finales. Enkel het gastland en de big5 waren sindsdien rechtstreeks gekwalificeerd. Ani Lorak werd met Shady Lady geloot in de tweede halve finale op donderdag 22 mei 2008. Ze won die ook glansrijk. In de finale werd ze tweede. Opnieuw net geen overwinning dus voor Oekraïne.
Halve Finale: 1e met 152 punten
Finale: 2e met 230 punten
Oekraïne & het songfestival: Deel 1 | Deel 2 (morgen) | Deel 3 (zaterdag 29/04)
