In deze reeks doen we een toertje door heel Europa en stoppen we elke week bij een ander land dat we nu of vroeger op het songfestival mogen of mochten begroeten. De Scandinavische landen doen het vaak goed op het songfestival en met drie overwinningen en nog eens 22 top 10-noteringen op 44 deelnames kunnen we Denemarken best succesvol noemen!
In het begin
Denemarken was het eerste Scandinavische land dat het songfestival vervoegde. Reeds bij het tweede songfestival in 1957 was Denemarken aanwezig. De Denen haalden toen meteen een bronzen medaille met “Skibet skal sejle i nat” (“Het schip vertrek vanavond”) van Birthe Wilke en Gustav Winkler. Een goede voorbode, want Denemarken haalde bij zijn eerste 9 deelnames steeds de top 10!
Vanaf 1966 besliste de nieuwe baas van de Deense TV, Niels Jørgen Kaiser, dat het Eurovisiesongfestival toch niet zo kwaliteitsvol was. Denemarken zou tot 1978 afwezig blijven.
Grootste successen
Zoals gezegd waren de eerste negen jaren op het songfestival bijzonder succesvol voor Denemarken met als hoogtepunt de eerste overwinning in 1963. Grethe & Jørgen Ingmann haalden toen met “Dansevise” (“Dansliedje”) het goud binnen. De eerste Scandinavische overwinning staat wel als dubieus te boek. Wanneer presentatrice Katie Boyle Noorwegen belde voor zijn punten deed de juryvoorzitter in Oslo niet wat er verwacht werd en gaf de punten niet op volgorde, maar Zwitserland kreeg wel meer punten dan Denemarken. Wanneer Katie Boyle vroeg om te herbeginnen, vroegen ze om later terug te bellen. Helemaal op het einde belde Katie terug en waren de punten veranderd; Zwitserland kreeg plots minder dan Denemarken, waardoor Zwitserland tweede werd en Denemarken won. In de jaren ’80 zouden Kirsten Siggard en Søren Bundgaard, beter gekend als Hot Eyes, drie keer op het songfestivalpodium verschijnen. In 1984 was “Det’ lige det” (“Dat is het juist”) goed voor een vierde plaats. Een jaar later was “Sku’ du spørg’ fra no’en?” (“Zijn dat jouw zaken?”) goed voor een elfde plaats. Maar derde keer goede keer… In 1988 keerde Hot Eyes (met een hoogzwangere Kirsten) nog eenmaal terug met “Ka’ du se hva’ jeg sa’?” (“Begrijp je nu wat ik zei?”); het zou de tweede bronzen medaille worden voor Denemarken.
Op een derde bronzen medaille was het niet lang wachten want een jaar later zorgde het cabaretachtige “Vi maler byen rød” (“We schilderen de stad rood”) van Birthe Kjær (en geschreven door Søren van Hot Eyes) voor een derde bronzen medaille. Lonnie Devantier bezorgde een jaar later Denemarken zijn vijfde top 10-notering op rij met “Hallo hallo”.
Midden jaren ’90 kende Denemarken nog een succes met “Fra Mols til Skagen” (van “Mols tot Skagen”, twee dorpen in Denemarken die ver uit elkaar liggen) van Aud Wilken. Het behaalde een 5de plaats; een lichtpunt in de voor Denemarken sombere jaren ’90.
In 1999 verschenen de Denen met weinig hoop op het songfestival, maar niets was minder waar. “This time I mean it” van Michael Teschl en Trine Jepsen behaalde de achtste plaats waardoor Denemarken zich onverwachts ook kon plaatsen voor de editie van 2000. Daar verschenen de Denen met de oudste deelnemers van dat jaar, de gebroeders Olsen. De underdog verbaasde vriend en vijand. “Fly on the wings of love” werd de onverwachte maar overduidelijke winnaar en bezorgde Denemarken zijn tweede overwinning. Een jaar later op thuisgrond was het bijna weer zover… “Never let you go” van Rollo & King moest enkel Estland laten voorgaan. Denemarken kon nu ook een zilveren medaille op het lijstje zetten.
In de halve finales wist Denemarken in 2005, 2008 en 2011 nog door te dringen tot de top 3, want helaas niet lukte in de respectievelijke finales. Maar in 2013 was het duidelijk dat Denemarken ging voor de derde overwinning toen Emmelie de Forest aantrad met “Only teardrops”. Van in het begin getipt voor de overwinning stelde ze niet teleur. Ze won haar halve finale en liet in de finale Azerbeidzjan (Farid Mammadov met “Hold me”) ver achter zich.
Grootste flops
Uiteraard waren de elf jaren afwezigheid van Denemarken een dieptepunt in de geschiedenis van het land op het songfestival, maar ook de jaren ’90 waren bijzonder onsuccesvol. In 1994, 1996 en 1998 mocht Denemarken niet deelnemen aan het songfestival. In ‘94 en ’98 kwam dit door het zwakke resultaat het jaar voordien; in 1996 omdat hun nummer niet door de preselectieronde geraakte.
In 2002, een jaar nadat het songfestival nog te gast was geweest in Denemarken, werd Denemarken voor het eerst laatst op een songfestival. Malene Mortenson haalde maar 7 punten voor “Tell me who you are” en zorgde ervoor dat Denemarken in 2003 vanop de zijlijn moest toekijken.
Na zeven jaar doorgestoten te zijn naar de finale en daarbij vier keer de top 10 bereikt te hebben (waaronder een overwinning) was het succes van Denemarken vorig jaar (even?) op wanneer Anti Social Media de finale in Wenen niet haalde.
Organisatie
Denemarken organiseerde reeds driemaal het songfestival in zijn hoofdstad Kopenhagen. De eerste keer (1964) was dat in het beroemde Tivolipark. Daarnaast was Kopenhagen in 2005 de gaststad voor de viering van 50 jaar Eurovisiesongfestival. De Deense shows zijn degelijk en groots… Als Denemarken dus een vierde keer zou winnen in de nabije toekomst, zal de EBU zich alvast geen zorgen maken over de organisatie.
Toekomst
De twee vorige keren dat het songfestival in Zweden werd georganiseerd, won Denemarken. Er wordt van boyband Lighthouse X, die de Deense voorronde won, dus bijzonder veel verwacht dit jaar… Of “Soldiers of love” “Fly on the wings of love” en “Only teardrops” kan evenaren, weten in mei…
Denemarken organiseerde reeds driemaal het songfestival in zijn hoofdstad Kopenhagen. De eerste keer (1964) was dat in het beroemde Tivolipark. Daarnaast was Kopenhagen in 2005 de gaststad voor de viering van 50 jaar Eurovisiesongfestival. De Deense shows zijn degelijk en groots… Als Denemarken dus een vierde keer zou winnen in de nabije toekomst, zal de EBU zich alvast geen zorgen maken over de organisatie.