In deze reeks doen we een toertje van heel Europa en stoppen we elke week bij een ander land dat we nu of vroeger op het songfestival mogen of mochten begroeten. Onze stop ligt deze week aan de Middellandse Zee bij stadstaat Monaco.
In het begin
Monaco maakte zijn songfestivaldebuut al in 1959 en deed de volgende 20 jaar met veel succes onafgebroken mee aan het songfestival. Ondanks een valse start met een laatste plaats zouden ze dat de komende jaren meer dan goed maken.
Grootste successen
Monaco kan een mooie staat van dienst voorleggen met één overwinning, één tweede plaats en drie derde plaatsen. Daar komen nog eens drie vierde plaatsen en één vijfde plaats bij. Op 24 deelnames behaalde Monaco 16 keer de top 10. Dat is een schitterende prestatie. Het eerste succes was er al bij de tweede deelname in 1960 toen Fransman François Deguelt een mooie derde plaats wist te behalen met “Ce soir-là”. Twee jaar later zou hij zijn resultaat verbeteren als zijn “Dis rien” enkel door Frankrijk van de overwinning werd gehouden. Na een vijfde plaats voor de gekende Franse zangeres Françoise Hardy was er in 1964 weer een medaille: dit keer de (tweede) bronzen medaille voor het nummer “Où sont-elles passées” van (alweer een Franse zanger) Romuald. In 1971 zorgde Severine (inderdaad, een Franse zangeres) voor de overwinning toen ze vol kracht “Un banc, un arbre, une rue” zong. De laatste medaille was de derde bronzen die er in 1976 kwam toen Mary Christy (voor één keer geen Franse dan wel een Italiaanse zangeres) zich volledig gaf voor disconummer “Toi, la musique et moi”. De twee jaren hierna zou Monaco net geen medaille halen maar er dichtbij zitten als zowel Michèle Torr (“La petite française”) als Caline en Olivier Toussaint (“Les jardins de Monaco”) een vierde plaats haalden. Maar dan was het succes van het kleine prinsdom voorbij. Grootste flops
Monaco eindigde tweemaal laatst: bij zijn debuut in 1959 kreeg het land maar één punt en zeven jaar later zou het zelfs met 0 punten op het scorebord blijven staan. Bij zijn voorlopig laatste deelname in 1979 ging Monaco zoals het kwam: met weinig punten op het scorebord. Wanneer het songfestival in 2004 vernieuwd werd, door het toevoegen van een halve finale, keerde het prinsdom gedurende drie jaren terug in de wedstrijd met bijzonder weinig succes. Volgens hen lag dat vooral aan het blokstemmen van de Oost-Europese en Scandinavische landen.
Organisatie
Na de overwinning van Séverine, wou de omroep van Monaco in 1972 het songfestival graag in openlucht organiseren in Monaco zelf, maar ze hadden wel technische ondersteuning nodig van buurland Frankrijk. Frankrijk wou gerust helpen als het songfestival naar een Franse stad verhuisde, wat men in Monaco helemaal niet wou. Uiteindelijk moest de EBU zoeken naar een andere omroep die kon inspringen. Noch nummer twee van 1971 (Spanje) noch nummer drie (Duitsland) hadden zin in de organisatie en dus ging het songfestival in 1972 naar Edinburgh en organiseerde de BBC alles. Winnares Séverine kreeg een plaats in de zaal en geeuwde zich door de avond. Als ze al in beeld kwam, keek ze naar haar horloge. Toekomst
Na 21 opeenvolgende deelnames besliste Monaco in 1980 voortaan niet meer deel te nemen. De show werd te groot en ze hadden toch niet de middelen om bij winst het festival te organiseren. In 2004 keerde het ministaatje wel terug, maar na drie jaren en telkens een plaats bij de laatsten in de halve finale kwam Monaco tot het besef dat ze zich waarschijnlijk toch nooit zouden kwalificeren. Ook verdween de omroep van Monaco, TMC, als onafhankelijke omroep. TMC werd een onderdeel van de TF1-groep en is vandaag volledig in Franse handen. Frankrijk wil zichzelf niet beconcurreren. Of we ooit Monaco nog zullen terugzien op het songfestival is dus te betwijfelen… Maar als het toch zo is, komt u het zeker te weten bij eurosongland!