Kiesbauer en Mirjam Weichselbraun en in de greenroom Conchita Wurst. Tijdens de show merkte je dat dit eigenlijk minsten één host te veel is. Ook de manier van presenteren was ondermaats. Ze stonden daar, ze keken daar, ze praten wat en dat is het zo wat.
De landen dan, ik ga niet elk land afzonderlijk bespreken maar ik haal er vijf uit. Beginnen doen we met Finland. Eerst en vooral was ik blij dat het optreden van de Finnen voorbij was. Gelukkig dat het optreden geen drie minuten duurt of je mocht mij naar buiten dragen in een bodybag. Niets tegen mensen met een beperking die in een rockband spelen, integendeel grote voorstander van en zeker als ze naar het Eurovisiesongfestival mogen. Maar wat mij voornamelijk tegen de borst stoot was het slechte nummer. Paniek was er ook toen ik begon na te denken want ja Finland ligt in Scandinavië en zal wel punten krijgen van Denemarken en héél veel sympathiestemmen. Stel je voor als dit in de finale zou staan maar DANK U DANK U Europa om Finland in de halve finale te laten steken. Heb ik al Dank U gezegd?
Onze held Loïc Nottet dan! Wij hebben toch wel het mooiste en het modernste lied van héél het Eurovisiesongfestival neen? Ik zie ons land toch dit jaar eindelijk nog eens hoog eindigen.
Onze liefste buren Nederland dan. Zij stuurden topzangers Trijntje Oosterhuis met een steengoed nummer maar wat deed die verdomde regisseur? Het verpesten natuurlijk. Knuffel aan alle Nederlanders en als troost mogen jullie stemmen op ons zaterdag.
De andere landen waren goed tot eigenlijk slecht. Spontaan denk ik aan de drie backing vocals van Daniel uit Macedonië. Wat een schaamtelijke vertoning was me dat? Ik heb ook medelijden met het gepluimde kieken uit Georgië. Moest dat beest nu echt zijn veren afgeven voor zo’n creatie, moge god zijn ziel hebben.
Over het einde van de show dan. Ik zie de vergaderingen van ORF al voor mij. “Mannen, wat gaan wij doen na de stemronde misschien een rondleiding door de straten van Wenen met dieren? Wie is er voor?”. Hier is de ORF serieus de bocht uitgevlogen. In die 8 acht uur eurovisie die je maakt als gastomroep moet je je land toch serieus kunnen voorstellen en niet met zo iets. Oké, het is een goed idee met dieren de stad rond maar hoe het gemaakt is echt beneden alle niveau.
De tien finalisten zijn op misschien Hongarije na allemaal terecht. De show dat kan beter met camera’s die niet goed afgesteld waren, nerveuze presentatrices en ga zo maar door. ORF het is jullie vergeven zolang je maar maakt dat zaterdag alles inorde is.
Met Argusogen: Show vol met fouten met spetterend einde.
Met een fles wijn in de ene hand en een zak paprika chips in de andere hand trok ik gisterenavond naar mijn vrienden voor een nieuwe aflevering van het Eurovisiesongfestival. Het 60ste toch al weer en dan verwacht je toch wel feest. Feest was er zeker in een huiskamer voor met heren die niet vies zijn van een streepje drama hier en daar. Maar op naar de show. Eerst en vooral Peter van De Veire, U mag naar huis gaan. En neem alsjeblieft ook Uw Eva’ke mee. Het was al veel beter dan vorig jaar maar nog steeds en ik herhaal nog steeds echt niet goed. Jullie zijn misschien goed op de radio maar hou het daar dan ook bij. De show werd geopend door onze allerliefste Conchita Wurst, die toch wel het afgelopen jaar een crashdieet heeft gevolgd of haar Korset zat te strak. Prachtige opening en zeker met die lampjes die boven het publiek hangen. Leuk is dat ze nu ook de kandidaten van de eerste halve finale afroepen. Zo hebben zij toch ook nog eens hun walk of fame gehad. Dan was het tijd om kennis te maken met de hosts van deze avond: Alice Tumler, Arabella