In het vierde deel van onze reeks rond Oostenrijk zijn we aanbeland bij het jaar 1960.
Oostenrijk neemt voor de vierde keer deel aan het festival dat plaatsvindt in Londen, Verenigd Koninkrijk. Hoewel Nederland in 1959 het festival won, organiseerde men het niet.
Selectieprocedure
Zoals steeds in de beginjaren het geval was bij Oostenrijk, koos men deze keer opnieuw voor een interne selectie.
Het oog van de selectiecommissie viel op Harry Winter, toen 46 jaar, die het lied Du hast mich so fasziniert.
Harry Winter had eigenlijk zijn doorbraak al gehad voor het festival. In 1948 bracht hij het lied “Und jetzt ist es still” uit. Voor de meesten onder ons zoveel meer gekend door de cover van Bjork die het nummer in het engels uitbracht:”It’s oh so quiet”.
Het festival
Deze keer vond het festival plaats op 29 maart en dongen 13 landen mee naar de overwinning. Noorwegen was het enige dubeterende land dat jaar.
Harry moest als zevende aantreden na Noorwegen en voor Monaco.
Zoals steeds mocht elk land 10 juryleden afvaardigen die elk 1 punt gaven aan hun favoriet.
Harry deed het niet onaardig en eindigde in de middenmoot met een 7de plaats en 6 punten. Hun hoogste punten kwamen van het Vereningd Koninkrijk en Denemarken met 2 punten.
De Oostenrijkse jury was verdeeld en gaf 3 aan het Verenigd Koninkrijk als hoogste en slechts 1 aan de winnaar Frankrijk.
De nasleep van het festival
Na het festival bleef Harry zeer actief in de muziekwereld. In 1961 won hij een andere muziekwedstrijd en in de jaren 70 gingen hij samen met Frank Sinatra op tournee door de VS. Tevens was hij ook kapelmeester voor grote en kleine bands.
In 2001 overleed hij op 88-jarige leeftijd.
Volgende week: 1961: Een eerste dieptepunt
