Italië op het Eurovisiesongfestival.

Italië is een land in het zuiden van Europa en grenst aan Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk en Slovenië. Het land telt ongeveer 60 miljoen inwoners en de officiële taal is het Italiaans.

1956 – 1959

De Italiaanse omroep is één van de zeven stichtende leden van het Eurovisiesongfestival. In de loop der tijd zal het land vele liedjes sturen naar het festival die later zullen uitgroeien tot ware evergreens. De eerste die in het lijstje mag staan is Nel blu dipinto di blu, beter bekend onder Volare. Domenico Modugno bracht deze grote hit in 1958 maar kon niet winnen, hij strandde op een derde plaats. Later zou de zanger nog twee keer deelnemen maar kon het succes niet meer evenaren.

Jaar	Artiest	Titel	F	Ptn
🇨🇭1956	Franca Raimondi	Aprite le finestra	X	X
	Tonina Torrielli	Amami se vuoi	X	X
🇩🇪1957	Nunzio Gallo	Corde della mia chitarra	6e	7pt
🇳🇱1958	Domenico Modugno	Nel blu dipinto di blu	3e	33pt
🇫🇷1959	Domenico Modugno	Piove	6e	9pt

1960 – 1969

In de jaren 60 kon Italië zijn eerste overwinning behalen met Gigliola Cinquetti en haar Non ho l’éta. De inzending bracht veel teweeg in de zaal; waar het songfestivalpubliek van oudsher ingetogen en met een beleefd applaus reageerde op de voorbijkomende liedjes, barstte er na het optreden van Italië een daverende ovatie los met aanhoudend gejuich. Cinquetti mocht zelfs nog even terugkeren op het podium om een tweede buiging te maken, en er bestond geen twijfel over dat Italië voor het eerst het songfestival zou gaan winnen. De puntentelling kende weinig spanning: de Italianen kregen van acht landen het maximumaantal punten en stonden gedurende de hele stemming bovenaan het scorebord. Uiteindelijk won Italië het songfestival met bijna drie keer zoveel punten als de nummer 2, tot op heden een unicum dat met het huidige puntensysteem waarschijnlijk nooit meer zal worden geëvenaard.

Tot op heden is Italië enkel in 1966 laatste geëindigd én met nul punten.

Jaar	Artiest	Titel	F	Ptn
🇬🇧1960	Renato Rascel	Romantica	8e	5pt
🇫🇷1961	Betty Curtis	Al di là	5e	12pt
🇱🇺1962	Claudio Villa	Addio, addio	9e	3pt
🇬🇧1963	Emilio Pericoli	Uno per tutte	3e	37pt
🇩🇰1964	Gigliola Cinquetti	Non ho l’età	1e	49pt
🇮🇹1965	Bobby Solo	Se piangi, se ridi	5e	15pt
🇱🇺1966	Domenico Modugno	Dio come ti amo	17e	0pt
🇦🇹1967	Claudio Villa	Non andare più lontano	11e	4pt
🇬🇧1968	Sergio Endrigo	Marianne	10e	7pt
🇪🇸1969	Iva Zanicchi	Due grosse lacrime bianche	13e	5pt

1970 – 1979

Tien jaar na haar overwinning, keerde Gigliola Cinquetti in 1974 terug naar het Eurovisiesongfestival. Ze werd door omroep RAI intern geselecteerd om Italië te vertegenwoordigen met het lied Sì. Dat de RAI hiermee een gewaagde keuze had gemaakt, werd duidelijk toen de inzending voorafgaand aan het songfestival betrokken raakte bij een politieke controverse in Italië zelf. Er zou een referendum worden gehouden over het terugdraaien van een in 1970 ingevoerde wet, die het recht op echtscheidingen mogelijk had gemaakt. De campagne voor dit referendum was in de periode van het songfestival in volle gang, en viel samen met de media-aandacht voor Cinquetti’s songfestivallied. Ook al had de tekst ervan feitelijk niets met het referendum te maken, het woord sì (ja) kwam er toch herhaaldelijk in voorbij. Gevreesd werd dat de campagne hierdoor beïnvloed zou worden en het lied als een stemadvies zou worden opgevat. De RAI nam hierop de radicale beslissing om zijn eigen inzending te boycotten; het lied werd zowel op televisie als op de radio volledig genegeerd, en de uitzending van het songfestival werd in Italië zelfs een maand uitgesteld, tot na het referendum. Cinquetti slaagde er niet in om het songfestival opnieuw te winnen, maar eindigde wel op de tweede plaats, met zes punten achterstand op het winnende Waterloo van ABBA. Met dit resultaat is Cinquetti een van de vijf artiesten uit de geschiedenis van het songfestival die zowel op de eerste als de tweede plaats zijn geëindigd.

Jaar	Artiest	Titel	F	Ptn
🇳🇱1970	Gianni Morandi	Occhi di ragazza	8e	5pt
🇮🇪1971	Massimo Ranieri	L’amore è un attimo	5e	91pt
🇬🇧1972	Nicola di Bari	I giorni dell’acrobaleno	6e	92pt
🇱🇺1973	Massimo Ranieri	Chi sarà con te	13e	74pt
🇬🇧1974	Gigliola Cinquetti	Sì	2e	18pt
🇸🇪1975	Wess & Dori Ghezzi	Era	3e	115pt
🇳🇱1976	Al Bano & Romina Power	We’ll live it all again	7e	69pt
🇬🇧1977	Mia Martini	Libera	13e	33pt
🇫🇷1978	Ricchi e Poveri	Questo amore	12e	53pt
🇮🇱1979	Matia Bazar	Non so che darei	6e	87pt

1980 – 1989

De jaren ’80 waren voor Italië de jaren waar heel wat hits geboren zijn. I treni di Tozeur en Gente di mare konden niet winnen maar werden wel grote Europese hits.

Door een onbekende reden was Italië er in 1981 er voor het eerst niet bij op het Eurovisiesongfestival.

Jaar	Artiest	Titel	F	Ptn
🇳🇱1980	Alan Sorrenti	Non so che darei	6e	87pt
🇩🇪1983	Riccardo Fogli	Per Lucia	11e	41pt
🇱🇺1984	Alice & Battiato	I treni di Tozeur	5e	70pt
🇸🇪1985	Al Bano & Romina Power	Magic, oh magic	7e	78pt
🇧🇪1987	Umberto Tozzi & Raf	Gente di mare	3e	103pt
🇮🇪1988	Luca Barbarossa	Ti scrivo	12e	52pt
🇨🇭1989	Anna Oxa & Fausto Leali	Avrei voluto	9e	56pt

1990 – 1999

De jaren ’90 begonnen succesvol voor Italië want Toto Cutugno kon Italië de tweede overwinning schenken. In 1991 vond het songfestival plaats in de Italiaanse hoofdstad Rome. Toto Cutugno, de titelverdediger, nam de presentatie op zich, samen met de enige andere songfestivalwinnaar die Italië gekend heeft, Gigliola Cinquetti. Het werd een rommelige show, waarin de onkunde van de twee presentatoren voortdurend zichtbaar was. De twee praatten door elkaar heen, moesten continu improviseren en er werd gestunteld met de verschillende talen. Ook de puntentelling verliep onoverzichtelijk en chaotisch. Het gastland zelf eindigde op de zevende plaats, met een in het Napolitaans uitgevoerd lied van Peppino di Capri. Het was de eerste en tot nog toe enige keer dat Italië op het songfestival geheel werd vertegenwoordigd in een andere taal dan het Italiaans.

Het Eurovisiesongfestival was in Italië nooit echt een succes geweest op vlak van kijkcijfers. De Italianen keken veel liever naar hun eigen versie, het San Remo Festival. Om deze reden én een geschil met de EBU trok Italië zich terug van het Eurovisiesongfestival in 1994. Het land keerde desondanks wel nog even terug in 1997, maar dit was naar alle waarschijnlijkheid een foutje; de RAI zou per abuis de annuleringstermijn hebben gemist. Omdat de EBU dreigde met een boete, besloten de Italianen dan toch een deelnemer af te vaardigen. Gekozen werd voor het winnende lied van het San Remo-festival van dat jaar, Fiumi di parole van Jalisse. Het was voor het eerst sinds 1972 dat er weer eens een winnend San Remo-lied op het songfestival te horen was.

Jaar	Artiest	Titel	F	Ptn
1990	Toto Cutugno	Insieme: 1992	1e	149pt
🇮🇹1991	Peppino di Capri	Comme e’ ddoce ‘o mare	7e	89pt
🇸🇪1992	Mia Martini	Rapsodia	4e	111pt
🇮🇪1993	Enrico Ruggeri	Sole d’Europa	12e	45pt
🇮🇪1997	Jalisse	Fiumi di parole	4e	114pt

2000 – 2009

In de jaren die volgende op 1998 werden er nog enkele pogingen ondernomen om Italië op het Eurovisiesongfestival te krijgen. De winnaar van het SanRemo Festival in 1998 wou graag Italië vertegenwoordigen maar de RAI weigerde. De Italiaanse omroep RAI gaf in de jaren ’00 geen enkele aandacht meer aan het festival en de (weinige) interesse die er was in Italië ging verloren. Desondanks leefde na enkele jaren de interesse vanuit de Italiaanse muziekwereld weer op. Platenmaatschappijen en artiesten drongen bij de RAI aan op een terugkeer, en invloedrijke personen als Raffaella Carrà en Toto Cutugno voerden in 2008 de druk verder op door te pleiten voor hetzelfde. Doordat in hetzelfde jaar San Marino zijn debuut maakte op het songfestival, werd de belangstelling in Italië nog verder aangewakkerd. In 2009 verklaarde de EBU dat het Italië graag terug zou willen zien op het liedjesfestijn. Het werd zelfs gesteld als een van de prioriteiten.

2010 – 2019

Na 13 jaar keerde Italië terug naar het Eurovisiesongfestival. Italië kende een succesvolle comeback met een tweede plaats. Sinds 2011 wordt Italië ook gerekend bij de BIG5 en hoeft hierdoor dus niet aan te treden in de halve finales.

Enkel in 2014 en 2016 kon Italië zich niet bij de beste tien van de avond rekenen. In 2011, 2015, 2017, 2018 en 2019 was het topfavoriet voor de eindoverwinning.

Jaar	Artiest	Titel	F	Ptn
🇩🇪2011	Raphael Gualazzi	Madness of love	2e	189pt
🇦🇿2012	Nina Zilli	L’amore è femmina (out of love)	9e	101pt
🇸🇪2013	Marco Mengoni	L’essenziale	7e	126pt
🇩🇰2014	Emma Marrone	La mia città	21e	33pt
🇦🇹2015	Il Volo	Grande amore	3e	292pt
🇸🇪2016	Francesca Michielin	No degree of separation	16e	124pt
🇺🇦2017	Francesco Gabbani	Occidentali’s karma	6e	334pt
🇵🇹2018	Ermal Meta & Fabrizio Moro	Non Mi Avete Fatto Niente	5e	308pt
🇮🇱2019	Mahmood	Soldi	2e	472pt

2020 – 2021

In 2020 won Diodato met het nummer Fai rumore het festival van San Remo. Door de coronacrisis ging het Eurovisiesongfestival niet door maar het nummer groeide in Italië wel uit tot een lied van hoop. Tijdens het festival in Turijn werd Fai Rumore gebracht als eerbetoon aan de overleden slachtoffers van corona.

Na meer dan 30 jaar lukte het Italië om nog eens het Eurovisiesongfestival te winnen. Hiervoor is de groep Måneskin verantwoordelijk. Na het festival groeide hun populariteit tot over de hele wereld.

Jaar	Artiest	Titel	F	Ptn
🇳🇱2021	Måneskin	Zitti e buoni	1e	524pt
🇮🇹2022	Mahmood & Blanco	Brividi	6e	268pt
🇬🇧2023	Marco Mengoni	Due vite	4e	350pt
🇸🇪2024	Angelina Mango	La noia	7e	268pt