Servië & Montenegro op het Eurovisiesongfestival.

Servië & Montenegro
RTCG & RTS
2 deelnames (2 in finale)

Het land Servië & Montenegro had al een carrière op het Eurovisiesongfestival voor het in 2004 hun debuut maakte als onafhankelijk land. Tussen 1961 en 1992 nam het land deel als een onderdeel van Joegoslavië. Andere delen van het land maakten in de jaren ’90 al hun debuut pas in 2004 maakte Servië & Montenegro hun debuut met Željko Joksimović en het nummer Lane moje. Het was een sterk debuut. De allereerste halve finale werd door het land gewonnen. Tijdens de grote finale heeft Željko Ruslana moeten voorgaan en werd tweede.
In 2005 kreeg de nationale voorronde Evropesma een andere opzet. In 2004 was er nog een nationale finale geweest waarvan vier kandidaten waren aangewezen door de Servische preselectie Beovizija en de andere Servische en Montenegrijnse deelnemers rechtstreeks werden aangeduid. In 2005 zetten de Montenegrijnen echter hun eigen finale op, Montevizija, waarvan de beste twaalf samen met de twaalf besten van Beovizija moesten strijden om afvaardiging naar het songfestival. De puntentelling werd ook veranderd. Televoting werd niet geheel eerlijk meer geacht omdat Servië een veel grotere bevolking heeft, en dus aanzienlijk meer invloed had dan Montenegro. De televoting maakte daarom nog maar 1/9 deel uit van de stemmen, de rest van de puntenverdeling kwam in handen te liggen van een achtkoppige jury met daarin vier juryleden uit Servië en vier uit Montenegro. Hoewel deze constructie stabiel geacht werd, ontstond er alsnog opschudding toen bij de puntentelling bleek dat de Montenegrijnse juryleden geen enkel punt over hadden voor de Servische artiesten, terwijl de Serven wel punten gaven aan de Montenegrijnen. Het gevolg was dat niet de Servische zangeres Jelena Tomašević, die favoriet was met het door Željko Joksimović geschreven Jutro, naar het songfestival mocht, maar de Montenegrijnse jongensgroep No Name. Bovendien won No Name de televoting, hoewel later werd geïnsinueerd dat daarmee geknoeid was.
No Name trad uiteindelijk voor Servië en Montenegro aan op het Eurovisiesongfestival met het nummer Zauvijek moja. De groep werd zevende met 137 punten.
Tijdens de voorronde Evropesma in 2006 weigerde opnieuw de Montengrijnse jury om een punt uit te delen aan een Servische kandidaat. Het was wederom No Name die er met de winst vandoor ging, hoewel de band dit keer de televoting niet won.
De gang van zaken leidde tot heftige protesten van Servische zijde. Nog voor het einde van de show verliet een groot deel van het publiek de zaal. Het overgebleven publiek jouwde No Name uit waardoor de band niet hun prijs in ontvangst kwam nemen en een reprise van hun lied Moja ljubavi weigerde. De Servische popgroep Flamingosi, die tweede was geworden, kwam vervolgens het podium op om hun liedje nog eens te zingen.
De Servische omroep RTS weigerde om No Name voor de tweede maal als winnaar te erkennen. Een voorstel van de RTS om met tien kandidaten een nieuwe nationale finale te organiseren werd echter weer niet geaccepteerd door de Montenegrijnse omroep RTCG. Voor de Montenegrijnen zou zo’n nieuwe Evropesma, waar de winnaar bepaald zou worden door enkel televoting, immers een verloren zaak worden. Een uitweg uit de patstelling werd niet meer gevonden; uiteindelijk werd besloten om in het geheel af te zien van deelname aan het Eurovisiesongfestival in Athene. Op 20 maart 2006 zegde het land officieel af. Omdat deze terugtrekking volgens de regels van de EBU echter de uiterste datum had overschreden, mocht Servië en Montenegro bij de televoting van zowel de halve finale als de finale wel haar stem uitbrengen.

In de zomer van 2006 werden Montenegro en Servië twee onafhankelijke landen.