In onze zomerse reeks passeren we twee keer per week langs een letter van het alfabet in de hoop na 13 weken alles te weten over het songfestival. Want misschien kunnen we wel doorgronden wat er allemaal nodig is om dat festival te winnen? De juiste outfit bijvoorbeeld kan je nummer een serieuze boost geven. De verkeerde kledij kan je in de onderste regionen doen belanden. Inderdaad: het is tijd voor de K van Kleding!
In 1993 had België de piepjonge en onervaren Barbara Dex naar het songfestival in Millstreet gestuurd met “Iemand als jij”, een eenvoudig liedje dat goed gezongen werd. De overwinning werd zeker niet verwacht, maar de laatste plaats ook wel niet. En toch… Enkel buurland Duitsland had 3 punten over voor onze Barbara. Aan de Nederlandse taal kan het niet liggen, want dat jaar werd Nederland 6de (dat was met Ruth Jacott en “Vrede”). Barbara zong ook niet vals… Ze stond er wel maar een beetje raar, alsof ze wat verkrampt was, en waar de dagen na het songfestival ontzettend veel over werd gesproken was haar jurk… Aangezien ze op de modeacademie zat ten tijde van het songfestival, had ze haar jurk zelf gemaakt. De Nederlandse commentator zei spottend “het is duidelijk dat ze die academie nog niet heeft afgemaakt”. In een soort van gele doorziestof met knalgele schoenen eronder leek Barbara meer op een variant van een bijzondere vuilzak voor nucleair afval. België werd laatst en mocht in 1994 niet meedoen.
Hoewel er in de loop van de geschiedenis al heel wat lelijkere outfits zijn gepasseerd reikt de fansite House of Eurovision sinds 1997 jaarlijks de Barbara Dex-award uit: een prijs die men geeft aan de slechtst geklede artiest op het songfestival, geïnspireerd op onze Barbara!
De Maltese Debbie Scerri was de eerste die in 1997 de award kreeg. In een onflatterende zak in vloekend groen en blauw behaalde “Let me fly” toch nog een 9de plaats. De Spaanse Lydia zou twee jaar later de award krijgen voor een gelijkaardig kleed maar zij voegde er de resterende kleuren van de regenboog aan toe. De laatste plaats was haar deel. Teveel kleuren en stijlen door elkaar werkt echt niet… Dat mocht ook het Portugese viertal Nonstop in 2005 ervaren. Los van hun doorsnee nummer en hun mindere vocale kwaliteiten vielen ze vooral op (in negatieve zin) door de afgrijselijke outfits in alle mogelijke stijlen en kleuren door elkaar. En je zou denken dat mensen daar dan lessen uit trekken, maar Servië mixte in 2013 de felste kleuren met de meest eigenaardige pakjes. Net zoals Portugal acht jaar voordien haalde Servië de finale niet en kregen ze de Barbara Dex-award.
Naast teveel kleuren mag een outfit ook niet te vulgair zijn. Sanda Ladosi stond in 2004 voor Roemenië op het podium in een soort van leren korset. Ze had een mooi lijf maar haar verschijning paste beter in een SM-club dan op het songfestival. Ook het gouden korset van Gisela uit Andorra kon het publiek in 2008 niet overtuigen. Vier jaar na Sanda kreeg ook zij de Barbara Dex-award.
Denk niet dat de Barbara Dex-award enkel aan vrouwen wordt gegeven. Geregeld weten ook mannen op te vallen door hun bijzondere kledingstijl. De Duitse Guildo Horn bijvoorbeeld. Hoewel “Guildo hat euch lieb” nog op een 7de plaats geraakte, hadden toeschouwers vast en zeker weinig tijd om naar het nummer te luisteren; ze keken hun ogen uit naar de gekke sprongen en acrobatentoeren die Guildo uithaalde in zijn appelblauwzeegroen kostuum in suède compleet met brede broekspijpen en tierlantijntjes aan de mouwen en hals… Waar Guildo’s outfit te ouderwets was, was die van de Griekse Michalis Rakintzis dan weer te futuristisch. Hij leek in 2002 wel uit een ruimteschip gestapt te zijn. Zijn “S.A.G.A.P.O.” eindigde achteraan en hij kreeg de Barbara Dex-award.
Voorlopig is er geen enkel land dat de Barbara Dex-award twee keer heeft ontvangen… Hoewel… Nadat de prijs genoemd is naar een Belgische artieste wist België de award in 2000 nogmaals in de wacht te slepen. “Envie de vivre” van Nathalie Sorce was een draak van een nummer en zeker ook niet zuiver gezongen… Maar alsof dat nog niet voldoende was, stond Nathalie op het podium in een soort van beige trouwjurk die precies dringend gestreken moest worden. Slechts 2 punten kreeg België ervoor en die kwamen allebei van de Voormalig Joegoslavische Republiek van Macedonië. Het scenario van 1993 voltrok zich nogmaals: België werd laatste en mocht het jaar nadien niet meedoen.
Wat opvalt in de lijst van winnaars van de Barbara Dex-award is dat er geen winnaars van het songfestival bijzijn. Verka Serduchka kwam het dichtst bij de overwinning. De Oekraïense drag zette Helsinki en de rest van Europa in vuur en vlam toen ze in een zilver pakje met grote zonnebril en een zilveren ster op haar hoedje billenkoek uitdeelde aan haar achtergrondzangeressen. Zij is het voorbeeld van hoe je en de lelijkste outfit van de avond kan hebben en toch nog succesvol kan zijn. Haar nummer “Dancing lasha tumbai” verkocht tien keer zoveel als de winnaar dat jaar (“Molitva”), maar toch kreeg ze de Barbara Dex-award.
Hoewel je verwacht dat artiesten weten dat de award bestaat en zouden leren van de afgang van hun voorgangers, zijn er nog elk jaar verschillenden die in aanmerking komen voor deze prijs. Op het songfestival dit jaar was de award weggelegd voor Nederland… Nadat Trijntje Oosterhuis’ eerste outfit (een kleed met een decolleté tot voorbij de navel) in de pers was afgebroken, verscheen ze op het songfestivalpodium in de meest onsierlijke body bag allertijden. Als men in het Midden Oosten ooit een sexy boerka wil lanceren waarbij het hoofd zichtbaar is, moeten ze in Nederland maar raad gaan vragen. Hopelijk onthoudt men voor 2016 dat succes niet begint met de verkeerde kleding. Tenzij je enkel meedoet voor de Barbara Dex-award natuurlijk!