Dat het Eurovisiesongfestival een dure tv-productie is moeten we u niet wijsmaken, dat weet iedereen. Maar wie betaalt deze dure factuur, zodat wij kunnen genieten van drie televisieshows?
01. Grootste bijdrage komt van het gastland.
Het gastland betaald meestal de grootste kosten van het Eurovisiesongfestival. De prijzen variëren meestal tussen de tien en twintig miljoen euro, tenzij je een Eurovisiesongfestival organiseert in Rusland of Azerbeidzjan natuurlijk. Oekraïne pompte vorig jaar in totaal zo’n 23 miljoen euro in het festival. Zestien miljoen euro was afkomstig van de Oekraïense omroep en zeven miljoen euro was afkomstig van de stad Kiev. Voor de Oekraïense openbare omroep is dit een grote kost want het is namelijk de helft van hun dotatie die de omroep krijgt van de regering. Hierdoor verkeert de omroep in slechte papieren en kwam hun deelname aan het Eurovisiesongfestival in Portugal zelfs in het gedrang.
De Portugese omroep RTP is minder enthousiast om de kostprijs van het festival mee te delen. Zij verklaarden eind oktober dat het volledige budget begroot is op 23 miljoen euro. Dit is een pak minder dan het vorige festival, zeker als je weet dat het gastland vorig jaar alleen al 23 miljoen euro in het project stopte. €12 miljoen is afkomstig van RTP, hoeveel de stad Lissabon en de verschillende partners zoals Visit Lisbon hebben betaald is niet bekend maar wij schatten dat dit rond de 4 miljoen euro zal zijn. RTP had als doel om dit Eurovisiesongfestival low budget te houden en er zijn geen aanwijzingen dat ze hun budget hebben overschreden.
02. Deelnemende landen betalen ook een stukje
Elk deelnemend land aan het Eurovisiesongfestival betaald een stukje mee aan het Eurovisiesongfestival. In totaal zou het gaan van een bedrag rond de zes miljoen euro. De landen die het rijkst zijn betalen het meest, de ‘armere’ landen betalen minder. De bedragen variëren dus per land en worden berekend op hun BBP. Niet ieder land maakt bekend hoeveel ze betalen voor een deelname aan het Eurovisiesongfestival maar hier toch enkele cijfers. Duitsland betaalde in 2016 zo’n 400.000 euro voor deelname en Nederland zo’n 250.000 euro. De prijzen voor België liggen in de lijn van Nederland. Montenegro kwam in 2012 dan weer terug naar het Eurovisiesongfestival na het betalen van zo’n 23.000 euro. Eind vorig jaar ontstond er in San Marino ophef omdat de omroep aan verschillende artiesten een bedrag van zo’n 100.000 euro had gevraagd. Dat bedrag zou de inschrijfkosten van het land dekken. Bovenop dit inschrijfgeld zijn er natuurlijk ook nog de kosten die gemaakt worden aan de inzending zelf, zoals kledij en attributen.
Landen die niet deelnemen aan het Eurovisiesongfestival maar de shows wel uitzenden zoals VRT/RTBF uit België (elke twee jaar) en RTK in Kosovo betalen veel minder. De bedragen die de landen betalen voor de drie shows zijn zeer lage bedragen als je het vergelijkt met drie avonden programmeren met eigen content.
03. Inkomsten
Elk Eurovisiesongfestival heeft natuurlijk ook inkomsten. Deze inkomsten komen uit het verkoop van tickets en merchandising. Ook betalen sponsors veel geld voor het festival te mogen sponsoren. Dit jaar is dat onder meer Visa en Visit Portugal. Hoeveel inkomsten de organisatie haalt is niet exact bekend maar zoals hierboven aangehaald zal dit rond de 4 miljoen euro sponsorgeld zijn en 1 miljoen rond tickets en merchandising.
04. Wat brengt het op?
De laatste editie van het Eurovisiesongfestival die winst maakte dateert van zo’n tien jaar geleden in Helsinki, Finland. Sindsdien maken de meeste organisaties geen winst meer. Maar het gastland en de gastomroep maken wel degelijk winst. Een stad die het Eurovisiesongfestival mag organiseren steekt natuurlijk een groot bedrag in het festival maar zijn horecagelegenheden zitten wel voor meer dan twee weken vol met delegaties van de deelnemende landen, duizenden journalisten en fans. Verder kijken er naar het Eurovisiesongfestival zo’n 200 miljoen mensen en is het dus als land mooi meegenomen als ‘gratis’ reclame. De omroep kan zich dan weer tonen als een modern overheidsapparaat en zo zijn geloofwaardigheid opkrikken.