In deze reeks doen we een toertje van heel Europa en stoppen we elke week bij een ander land dat we nu of vroeger op het songfestival mogen of mochten begroeten. Deze week stoppen we voor het laatst in Scandinavië: Noorwegen is aan de beurt.
In het begin
Bij zijn debuut deed Noorwegen het nog best goed op het festival. Bij de eerste drie deelnames eindigde het land in de top 10. Maar er waren toen natuurlijk ook veel minder landen. De allereerste Noorse kandidaat was Nora Brockstedt. Haar Voi voi (Hey hey) werd 4de in 1960. Ze keerde meteen het jaar nadien terug, maar Sommer i Palma (Zomer in Palma) deed het minder goed als zijn voorganger, hoewel 7de op 16 deelnemers geen slecht resultaat was en al helemaal niet als je de komende Noorse resultaten bekijkt.
Grootste successen
Noorwegen doet in 2017 voor de 56ste keer mee aan het songfestival. 21 keer daarvan eindigden ze in de top 10. Noorwegen haalde drie gouden medailles, één zilveren en één bronzen medaille.
De eerste medaille was in 1966 voor Åse Kleveland en haar nummer Intet er nytt under solen (Er is niks nieuws onder de zon). Dat nummer werd 3de en de zangeres zou niet alleen het songfestival mogen presenteren wanneer dat in 1986 voor het eerst neerstreek op Noorse bodem, ze zou van 1990 tot 1996 zelfs minister zijn van cultuur in haar land.
In 1985 kwam Noorwegen met een uptempo nummer dat men eerder van Zweden had verwacht. La det swinge (Laat het zwingen) werd gebracht door duo Bobbysocks, bestaande uit Hanne Kroch en Elisabeth Andreassen. Het nummer werd een hit, niet alleen op het songfestival maar ook in de hitparades in Europa. Hanne had in 1971 al meegedaan voor Noorwegen, maar was toen slechts 17de geworden. Ook Elisabeth was al eens op het songfestival verschenen. In 1982 was ze één van de zangeressen van Chips, dat voor Zweden 8ste was geworden. Elisabeth zou in totaal 14 keer meedoen aan een preselectie voor het songfestival, waarbij ze vier keer op het echte festival geraakte. Na Chips en de overwinning van Bobbysocks, zou ze in 1994 6de worden met het nummer Duett (Duet), samen met Jan Werner Danielsen en na de tweede overwinning van Noorwegen, mocht ze in 1996 een thuismatch spelen met I evighet (In eeuwigdheid). Dat laatste nummer behaalde voor Noorwegen zijn enige zilveren medaille.
Zoals gezegd had Noorwegen in 1995 zijn tweede gouden medaille gehaald met het nummer Nocturne. Net zoals in 1985 was de schrijver van dienst Rolf Røvland, maar dit nummer was helemaal anders dan La det swinge. De focus lag nu op de muziek. Zangeres Gunnhild Tvinnereim zong maar 24 woorden, terwijl het vooral de Ierse violiste Fionnuala Sherry was die de aandacht trok en het hele festival in een mystieke sfeer onderdompelde. De groep Secret Garden was daarmee ook internationaal gelanceerd.
In het nieuwe millennium behaalde Noorwegen een paar mooie top 5-noteringen met I’m not afraid to move on (Ik ben niet bang om verder te gaan) van Jostein Hasselgard (2004), Hold on, be strong (Hou vol, wees sterk) van Maria Haukaas Storeng (2008) en I feed you my love (Ik voed je met mijn liefde) van Margaret Berger (2013), maar het grootste succes was vast en zeker de derde Noorse overwinning in 2009. Bij aanvang was Alexander Rybak de favoriet geweest en Fairytale maakte het “sprookje” helemaal waar. Het nummer stevende af op een klinkende overwinning en hij ontving maar liefst 16 keer de maximumscore van 12 punten.
Grootste flops
Ondanks drie overwinningen, werd Noorwegen maar liefst elf (!) keer laatst op het songfestival, vier keer daarvan was dat zelfs met 0 punten! Dit zijn beide dubieuze records. Anne-Karine Strøm eindigde zelfs tweemaal laatst voor haar thuisland met zowel The first day of love (De eerste dag van de liefde in 1974) als Mata Hari (1976). Anderen wisten hun resultaat te verbeteren. Voor Jahn Teigen begon het slecht toen zijn Mil etter mil (Mijl na mijl) laatst werd in 1978. Bij zijn derde deelname in 1983 was zijn Do re mi al goed voor een 9de plaats.
De moeilijke Noorse taal zal ook wel zijn invloed gehad hebben op de slechte resultaten. Het is dan ook niet onlogisch dat sinds 1999, wanneer vrije taalkeuze werd ingevoerd, Noorwegen op één keer na, altijd voor het Engels koos.
Naast de zwakke resultaten bleef Noorwegen tweemaal thuis van het songfestival. In 1970 was dat uit onvrede met de vier winnaars het jaar voordien; in 2002 was dat omwille van te zwakke resultaten in de jaren ervoor.
Sinds het songfestival gespreid wordt over meerdere avonden, geraakte Noorwegen driemaal niet in de grote finale. In 2007 en in 2011 voegden respectievelijk Guri Schanke en Stella Mwangi wat Spaans en wat Swahili toe aan hun (verder Engelstalige) nummers. Het bekoorde het publiek alvast niet. Vorig jaar leek de wereld van Agnete stil te vallen toen haar Icebreaker (IJsbreker) de finale ook niet haalde.
Organisatie
Noorwegen organiseerde driemaal het songfestival op Noorse bodem, telkens het jaar na hun overwinning. De eerste keer was dat in 1986 in de stad Bergen. De twee volgende keren, in 1996 en 2010, was dat in hoofdstad Oslo. In 1996 gebruikte de Noorse TV voor het eerst een “blue screen” om de puntentelling te tonen aan het publiek. Daardoor kon presentatrice Ingvild Bryn zelfs door het puntenbord lopen. Vandaag niets bijzonders maar 21 jaar geleden bijzonder vernieuwend!
Toekomst
De Noren kozen dit jaar in hun preselectie voor een modern nummer, dat goed aansluit bij de hedendaagse hitparademuziek. Grab the moment is een electronummertje, van de hand van DJ Joakim With Steen aka JOWST. Hij krijgt de vocale steun van zanger Aleksander Walmann. Of Noorwegen hiermee zijn vierde gouden medaille kan halen, weten we in mei!