Aan het Eurovisiesongfestival in Lissabon nemen er 43 landen deel. Helaas hebben er enkele omroepen uit verschillende landen beslist dat ze niet zullen deelnemen aan dit festival. Wij bekeken afgelopen dinsdag en vandaag eens de redenen waarom deze landen hun figuurlijke kat naar het songfestival sturen.
Bosnië & Herzegovina
Het eerste land dat we vandaag bespreken is Bosnië & Herzegovina. Het land maakte in 1993 zijn debuut op het Eurovisiesongfestival. In 1993 wilde Bosnië en Herzegovina deelnemen aan het festival, maar dat is buiten zes andere landen gerekend. Zij wouden ook graag debuteren en voor de zeven landen waren er maar drie plekjes vrij. Daarom kwam er een Oost-Europese voorronde met zeven landen: Bosnië en Herzegovina, Slovenië, Kroatië, Hongarije, Roemenië, Estland en Slowakije. De drie ex-Joegoslavische landen konden de tickets in beslag nemen en mochten debuteren op het festival. Met een zestiende plaats werd het maar een matig debuut. Het beste resultaat werd behaald in 2006 met een derde plaats. Op het Eurovisiesongfestival in Bakoe nam het land een lange pauze op het Eurovisiesongfestival. In 2016 kwam het verrassend nieuws dat Bosnië & Herzegovina zouden terug keren naar het Eurovisiesongfestival in Stockholm. De inzending Ljubav je kon de finale niet bereiken en de omroep van Bosnië & Herzegovina besloot om opnieuw zich terug te trekken van het festival.
Marokko
Het volgende land dat we bespreken is Marokko. Het land in Afrika en grotendeels een moslimland nam in 1980 deel aan het Eurovisiesongfestival. Zij stuurden toen Samira Bensaid met het Arabische nummer Bitaqat khub naar Den Haag. Het werd geen goede notering voor het land want met maar zeven punten (allemaal van Italië) strandde het land op de voorlaatste plaats. Het gerucht gaat dat koning Hassan II van Marokko zo boos was dat Marokko zo laag geëindigd was, dat hij besloot dat Marokko nooit meer mee mocht doen. In 2008 had de nationale omroep SNRT opnieuw plannen om een kandidaat te selecteren naar het Eurovisiesongfestival in Belgrado. De regering deed er enkele weken over om tot een besluit te komen, daar er een voordeel en een nadeel aan vastzat. Marokko zou meer bij Europa kunnen horen en Marokkaanse muziek naar Belgrado kunnen sturen. Maar de omroep zou ook de optredens die te bloot of anti-islamteksten bevatten moeten uitzenden. Uiteindelijk is men tot het besluit gekomen dat de omroep geen kandidaat naar het Eurovisiesongfestival te sturen. De omroep SNRT zend wel het Eurovisiesongfestival uit maar bij de ‘verboden’ inzendingen wordt er reclame getoond.
2M TV, de commerciële omroep in Marokko heeft enkele jaren geleden een aanmelding voor lidmaatschap bij de EBU aangevraagd. De omroep zou heel graag een kandidaat naar het Eurovisiesongfestival en Junior Eurovisiesongfestival sturen. De EBU heeft de zender een status van kandidaat-lid gegeven, en het is nog niet zeker wanneer 2M TV lid van de EBU wordt.
Monaco
Monaco is één van de kleinste maar rijkste landen van Europa en heeft een lange Eurovisiecarrière achter de rug. Monaco debuteerde op het Eurovisiesongfestival in 1959 met Mon ami Pierrot van Jaques Pills. Het werd geen droomdebuut voor de Monegasken want hun eerste inzending behaalden een 11de plaats en maar één punt. De jaren die er opvolgende waren beter voor Monaco en het land wist zelfs de editie van 1971 te winnen met Un banc, un arbre, une rue van Séverine. In 1979 trok Monaco zich terug uit de wedstrijd omdat vanaf 1980 het winnende land het jaar erop het Eurovisiesongfestival moest organiseren en volgens de openbare omroep van Monaco kon het land dit niet waarmaken. Na 25 jaar keerde het land in 2004 terug naar het Eurovisiesongfestival en moest het aantreden in de halve finale. Hun terugkeer werd alles behalve succesvol. Met een twintigste plaats in de halve finale en slechts tien punten mocht Monaco van de zijlijn toekijken tijdens de finale. Ook in 2005 en 2006 werd dit het verhaal voor Monaco. In 2007 had TVM bevestigde dat het land zal deelnemen in Finland maar trok zich vroegtijdig terug. Het festival werd wel op de televisiezender van het land uitgezonden om een terugkeer in 2008 te vrijwaarden. Toch bleef men dat jaar ook thuis.
In 2009 waren er gesprekken dat Monaco zou terugkeren in Moskou, maar die zijn vroegtijdig afgesprongen. In het najaar van 2014 waren er hardnekkige geruchten dat Monaco zou terugkeren voor het 60ste Eurovisiesongfestival maar deze geruchten bleken te voorbarig. Ook in 2018 blijft het land thuis.
Turkije
Turkije is een land dat een stuk in Europa en een groot stuk in Azië ligt. Toch kan het land deelnemen aan het Eurovisiesongfestival omdat de Turkse openbare omroep TRT volwaardig lid is van de EBU. Het land heeft een rijke geschiedenis op het Eurovisiesongfestival en neemt sinds 1975 deel aan het festival. Sinds de invoering van de televoting gingen de Turkse resultaten in stijgende lijn met als hoogtepunt winst in 2003 met Sertab en het nummer Everyway that I can. Een pijnlijke herinnering voor de Belgen trouwens. Enkel in Düsseldorf was het land niet aanwezig tijdens de finale. Turkije zagen we voor het laatst tijdens het Eurovisiesongfestival in Bakoe, Azerbeidzjan. In 2013 trok Turkije zich terug van het Eurovisiesongfestival, omdat de startvolgorde niet langer via loting bepaald zou worden, maar naar inzicht van de producenten, met het oog op een afwisselend programma. De Turkse omroep is het er ook niet mee eens dat een jury tegenwoordig voor 50 procent mee kan bepalen welk land de winnaar wordt en willen terug een volledige televoting (door het publiek dus). Tussen 1998 en 2010 hadden de kijkers het nog voor het zeggen en dat was juist die periode waarin Turkije veel punten kreeg. Ook het feit dat er vijf landen direct in de finale staan is een probleem voor de Turken. TRT, de Turkse omroep verklaarde dat ze op het Eurovisiesongfestival in 2015 opnieuw aanwezig ging zijn maar na de winst van Conchita Wurst kwamen ze hierop terug. Het Eurovisiesongfestival strookt niet meer met de waarden van de Turkse omroep klonk het toen. De omroep verklaarde toen ook dat het voorgoed vaarwel zegt tegen het Eurovisiesongfestival.
Onze tweedelige reeks over de landen die niet aanwezig zijn op het Eurovisiesongfestival zit erop. Volgende week blikken we terug op het Eurovisiesongfestival van 2017.